Dzień dobry, nazywam się Kamila Król jestem założycielem Fundacji Niebieski Balonik.
Przede wszystkim jestem mamą, chłopca z autyzmem który ukształtował moje życie 🙂
Nasza fundacja powstała by zjednoczyć, rodziców dzieci niepełnosprawnych.
Jako samotna matka chłopca z autyzmem byłam w tej samej sytuacji tak Ty…
Nie wiedziałam gdzie uzyskać pomoc, zostałam sama z diagnozą…
A przecież to takie trudne…
Co dalej gdzie pójść?
Jak leczyć, jak sobie z tym wszystkim poradzić?
Wychodzimy z założenia, że fundacja to przede wszystkim ludzie myślący o innych osobach. Dlatego też naszym podstawowym zadaniem jest pomoc dla dzieci z autyzmem, chorych oraz niepełnosprawnych, a także wsparcie osób dorosłych i ich rodzin. Z własnego doświadczenia wiemy doskonale, jak trudna jest do przejścia droga począwszy od usłyszenia diagnozy przez jej akceptację aż po “normalne” funkcjonowanie. Rozumiemy wszystkie przytrafiające się problemy oraz emocje z nimi związane, gdyż są one częścią naszych pociech, a tym samym częścią także nas samych.
Stąd też powstała nasza fundacja. Autyzm nie jest przeszkodą nie do pokonania, ale wiele zależy od otaczającej rzeczywistości. Wystarczy nieco otwartego umysłu, trochę pracy, a dzieci niepełnosprawne pokażą pełnie swoich możliwości. Dlatego też Fundacja Niebieski Balonik pragnie wspierać edukację i terapię. W tym celu w Pruszczu Gdańskim prowadzimy szkolenia, warsztaty i konferencje mające uświadomić ludziom, że spektrum tej choroby nie musi oznaczać “końca drogi”, ale dopiero jej piękny początek.
Właśnie, wspólnie z moimi rodzicami (dziadkami Alanka), postanowiliśmy założyć to piękne miejsce.
Jesteśmy fundacja która pokazuje że warto walczyć .
Pomagamy na początku drogi z Autyzmem by wszystko stało się łatwiejsze 🙂
Dziękujemy że jesteś:
Kamila, Teresa, Jędrzej oraz Alan Babińscy
POMÓŻ NAM POMAGAĆ!
Zachęcamy do wpłat na konto naszej fundacji. Każda darowizna przyczynia się do wzmożenia naszych działań charytatywnych.
Numer konta
Bank Pekao S.A.
95 1240 1242 1111 0011 0206 9708
W tytule : Darowizna na cele statutowe
Dziękujemy za zaufanie
Inspiracje
Przeczytałam kiedyś wypowiedź pewnego neurologa, że największą nagrodą za wszystkie jego trudy życia jest kontakt z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie. Teraz to rozumiem. Moi podopieczni mają na stałe uszkodzone mózgi, nie umieją kombinować, manipulować, świat rozumieją sercem. Po prostu czują, co jest człowiekowi najbardziej potrzebne. My często o tym zapominamy, zabijamy uczucia i pragnienia, bo mózg mówi nam: tego ci nie wypada, to ci się nie opłaca. A dla nich najważniejsze jest, by obok był ktoś, by trzymał za rękę, by się do kogoś przytulić. I nagle zdaję sobie sprawę, że dla mnie też jest to najważniejsze